(മനു നെല്ലായ)
പകൽ
മയങ്ങിയൊരു
മുറി
സന്ധ്യയിൽ വീണു
തലയുടഞ്ഞു ചുവന്നു
പോയ നാം
നീ ജാലകമടക്കുന്നു
നിഴലുകളുടെ
കുപ്പി തുറന്ന്/
തണുപ്പിന്റെ ചഷകം
നിറക്കുന്നു.
രതിയോളം നുര
പതയുന്ന ഞാൻ..
ഒറ്റ വാക്കിന്റെ വ്യഗ്രതയിൽ
വിഷം തീണ്ടുമീ ആലിംഗനം.
കൊടുംകാറ്റൊരു ചുംബനം_-
അനാദി വര്ഷമൊരു തേടൽ /
ഒരേ നനവിൽ
പെയ്തു തോരാതെ നാം.
യാമങ്ങൾ നമ്മിൽ
ചിറകറ്റ നിദ്ര .
ഒരു മരണ മൂർച്ഛയുടെ പിടയലിൽ
പുലരി കൂവുന്നു.
ഇരുളിന്റെ കുഴിമാടം തുറന്നു
രണ്ടു പരിശുദ്ധരെ പോലെ നാം
ആവർത്തനങ്ങളിലേക്ക് എഴുന്നേൽക്കുന്നു
നാം എഴുന്നേൽക്കുന്നു.
.
No comments:
Post a Comment